Vandaag is Mees geopereerd aan zijn gehemelte met als doel deze te sluiten.
We werden om 7:30u verwacht bij de kinderafdeling. Hier werden wat algemene vragen gesteld en globaal verteld wat er deze dag zou gaan gebeuren. rond 8:00u moesten we Mees uitkleden tot zijn romper, zodat hij mee kon naar de OK.
Wendy ging uiteindelijk mee de OK binnen en mocht erbij zijn toen Mees zijn verdoving kreeg.
Uiteindelijk ging hij om half negen onder het mes. Tegelijkertijd zou hij buisjes in zijn oren krijgen van de KNO-arts, zodat het vocht achter zijn oren weg kon. Van te voren was al door de plastisch chirurg aangeven dat het gehemelte wellicht niet geheel dicht kon worden gemaakt, omdat het gat te groot was. Als ze dit wel zouden doen, zou de kaak zich niet goed vormen.
Rond tien uur kregen we een telefoontje van de plastisch chirurg met de mededeling dat alles goed was gegaan en dat Mees wakker aan het worden was. Als dit was gebeurt zouden we weer een keer gebelt worden en zou ik naar de uitslaapkamer worden gebracht om Mees op te vangen.
Dit telefoontje kregen we snel.
Daar stond op zijn bed, geleund tegen een van de verpleegsters(?) Mees een beetje te huilen. Hij was erg overstuur geweest bij het wakker worden en er was nog veel bloed uit zijn mond gekomen.
Ik heb hem daar nog even getroost, voordat we naar de kinderafdeling mochten rond 11 uur. Daar stond Wendy op ons te wachten. Op de uitslaapkamer kwam de plastisch chirurg nog even lang. Zijn gehemelte was niet helemaal gesloten vertelde ze.
Mees had een infuus in zijn linker voet die hem vocht toediende. We waren trouwens ‘s ochtends nogal bang dat Mees het niet leuk zou vinden dat hij geen eten kreeg rond zijn gebruikelijke tijd (half 7), maar dit viel reuze mee. Het vocht wat hij nu via het infuus kreeg zorgde in ieder geval dat hij zijn vocht binnen zou krijgen. Dat de naald in zijn voet zat, betekende dat hij niet gemakkelijk kan staan.
Gedurende de dag zou het het infuus nog een keer eruit werken, zodat deze opnieuw in zijn andere voet moest worden gezet. Dit was niet heel leuk voor hem.
Rond 12 uur viel Mees eindelijk even in slaap, om een half uur later weer wakker te worden.
Je kon merken dat Mees toch wel pijn had en dat niets doen niet echt zijn ding was. We zijn dus maar over de afdeling gaan wandelen met hem, dat vond hij dan ook wel interessant.
‘s Middags heeft Mees nog een keer een half uur geslapen (totdat we merkte dat hij infuus was gesneuveld). Hierna kwam de plastisch chirurg nog eens lang. Nam even het “protocol” door, waaruit bleek dat hij wel mocht eten (melk) en hij ook zijn speen mocht hebben. Helaas wou hij die niet meer hebben.
Een flesje melk ging er daarin tegen redelijk in. Helaas ging hij daarna nog steeds niet slapen. Na nog een flesje is hij uiteindelijk af jammerend in slaap gevallen iets voor achten.
Al met al een heftig dagje voor allemaal vandaag.
Wat ons trouwens ook opviel is zijn stemmetje: die is wat doffer geworden. Opmerkelijk en tegelijk ook weer niet…
Nou… morgen weer terug naar het ziekenhuis. Wendy blijft vannacht slapen bij Mees.