Eergisteren kwam Tijger 's avonds strompelend thuis. Of het een gekneusde achterpoot of niet was wisten we niet, maar ze heeft zich die nacht koest gehouden. Gisteren hebben we haar voor de zekerheid maar binnen gehouden en 's avonds liep ze nog steeds niet goed. Haar rechter achterpoot was ondertussen ook goed dik geworden.Op naar de dierenarts. Deze constateerde geen verhoging dus geen indicatie voor een infectie. Hij heeft toen gevoeld en had het idee dat het gebroken was. Een foto moest uitsluitsel geven.
Na even te hebben moeten wachten bleek dat het pootje niet gebroken was maar dat de banden rond haar knie niet helemaal meer klopte. Dit hield in dat haar poot gespalkt moest worden. Ik kan later terug komen als dit gebeurt was.
Om 20:00u haar weer opgehaald, ze mag er 3 tot 6 weken niet op lopen, of in ieder geval proberen zo min mogelijk. De dierenarts vroeg ook of we een bench hadden, waar ze minder bewegingsvrijheid had. Niet dus maar gelukkig vrienden van ons wel voor hun Labrador. Die maar even halen en 2 uur later zat Tijgertje alsnog in een bench, nog steeds high van het roesje.
Ik heb nog gevraagd wat de oorzaak kon zijn, maar dat kon van alles zijn, van een aanrijding met auto of fiets of te hoog gesprongen. Een flinke klap tegen haar poot moest het in ieder geval zijn geweest.
Nu ligt ze dus heel zielig in de garage in haar (eigenlijk hond Virgil's) bench. En dat nog heel lang. Maar goed het is het beste voor haar.
