Na zes weken is Tijger weer verlost van haar bench. Haar wond is zover dicht dat ze weer door het huis mag lopen, wat ze dan ook graag doet. Naar buiten mag ze nog niet, niet totdat haar buik helemaal dicht zit. Er is nu nog een heel klein gaatje, maar ik verwacht dat dit binnen nu en twee weken wel dicht zal zitten. Er zitten nog 3 nietjes in haar vel, maar die hoeven niets meer bij elkaar te houden. We moeten dus nog een keer langs de dierenarts om ze te laten verwijderen…
Een tijdje terug hadden we een ongelukje met Tijger gehad. Nadat ze weer uit de bench mocht vonden we haar wat aan de dikke kant. Ze had een behoorlijke buik. Gisteren bleek dus dat dit niet zomaar een beetje vet was. Tijger was weggetrokken ergens in huis en bij het roepen naar haar ging ze klaaglijk mauwen en zweten. Wendy is met haar naar de dierenarts gegaan. Deze durfde niet te zeggen of het nu bloed/vet of wellicht een breuk en dus darmen waren dat onderin haar buik zat. Vandaag is de geopereerd en bleek er veel bloed en andere rotzooi in te zitten. Ondertussen was het ook al gaan ontsteken, al met al dus een vies goedje. Dit is verwijderend en zal de komende tijd met behulp van een forse drain zo blijven. Daarnaast zal ze weer aan de antibiotica gaan en moet ze vooralsnog terug in de bench. Vanmiddag om vier uur mogen we haar ophalen om te zien hoe het is. De dierenarts kon nog niet goed voorspellen hoe het zal gaan met haar…
Vandaag ben ik weer voor het eerst in vijf maanden weer naar mijn werk gefietst. Het is zelfs precies vijf maanden op de dag af. Om even te wennen ben ik op Wendy’s fiets gegaan. Deze heeft trapondersteuning wat wel zo lekker is. Het was even wennen, maar ook wel erg lekker. Het is in ieder geval goed voor de conditie denk ik, want die mag nog wel wat beter worden…
Afgelopen weekend weer voor het eerst op de fiets gezeten. Het ging prima en was minder eng dan ik had gedacht. Volgende week weer eens proberen op de fiets naar het werk te gaan.
Vandaag weer naar het ziekenhuis geweest voor een controle door de dokter. Ook is er weer een serie röntgenfoto’s gemaakt. Volgens de dokter zagen de foto’s er goed uit. Het botvlak was mooi recht. De pijn die ik nog ervaar is puur de stijfheid van kapsels, banden en spieren. Dit kon ook nog wel even aanhouden, lees dit jaar…. Vooral (normaal) bewegen was zijn advies. Autorijden en fietsen zou weer mogen, schaatsen (!) nog even niet.
Over 3 maanden weer voor controle terugkomen en een foto maken.
Vandaag zijn we met Tijger langs de dierenarts geweest. 6 weken geleden heeft ze bij een ongelukje in huis (ze lag achter de garagedeur te slapen toen deze open ging, waardoor ze eronder klem kwam te zitten) haar bekken “gescheurd” (op de plaats van de symfyse, “open broek”). Nu dik 6 weken later mag ze van de dierenarts alles weer proberen, behalve naar buiten…
Tijger strompelt nu dus een beetje rond in huis. Ze heeft al die tijd in een bench gezeten met voer, water en een kattenbak. Weinig beweging gehad, dus haar spiermassa is wat geslonken. Met bewegen moet dit allemaal weer een beetje aantrekken.
Daar kan ik over meepraten; al heb ik m.b.v. de fysiotherapeut weer behoorlijk wat massa terug. Op zich is mijn massa sowieso toegenomen, maar dat komt omdat ik wat minder beweeg dan voorheen. De conditie (had ik die?) is dan ook nagenoeg weg. Maar sinds afgelopen vrijdag mag ik ook weer rustig opbouwen naar 100% belasten. Ik loop grotendeels zonder krukken door het huis, maar merk wel dat dit nog rustig aan moet. De voet gaat vanzelf steken zeg maar, wat echt niet fijn is. Mees is in ieder geval momenteel nog sneller met lopen.
Ondertussen zijn we weer een aantal weken verder nadat de pinnen uit mijn voet zijn gehaald. De eerste twee weken daarna mocht ik nog geen belasting op mijn voet hebben. Daarna één week 10kg en vervolgens 4 weken lang maar 50% belasting. Dit komt neer op met twee benen op de grond staan en “aantippend” lopen met krukken. Afgelopen vrijdag had ik weer een afspraak met de chirurg voor een controle. Er is ook weer een röntgenfoto gemaakt.
Hierop was te zien dan een groot deel van de breuken al was verbeterd, maar dat er nog twee breuklijnen te zien waren. Dit betekend dat ik de komende twee weken nog steeds maar 50% mag belasten, dus voorlopig nog met krukken. Begin januari weer een controle met een foto.
Ondertussen ben ik twee maal per week bij de fysio te vinden. In eerste instantie was het massage van de voet. Sinds een paar weken fiets ik op een hometrainer en train ik de bovenbeenspieren. Nog niet echt veel dus.
Ondertussen zijn we (bijna) vijf weken verder sinds de externe fixateur in mijn linker voet is gezet. Vandaag zou hij verwijderd worden. Ik had om negen uur een afspraak in ziekenhuis Rijnstate te Zevenaar (voor het gemak). Eerst hebben we de kids naar het KDV gebracht, zodat Wendy mij rustig weg kon brengen. Helaas was het mistig, zodat het meteen extreem druk op de weg was. Het leek erop dat we de afspraak niet zouden halen, maar gelukkig waren we stipt op tijd.
Ik stond gepland om om 11:40u geopereerd te worden, maar werd om half elf al geroepen, snel de OK kleren aan. Op de verkoever kreeg ik de ruggenprik die even niet lekker gezet werd: er werd een zenuw geraakt, zodat mijn linkervoet eventjes steekte/bewoog.
Daarna kon ik naar de OK. Helaas mocht ik niet kijken naar het verwijderen van de fixateur, maar kon via de weerspiegeling in het raam toch iets meekrijgen. De pinnen werden met een speciale tool (weer) losgeschroefd. In eerste instantie lukte dat niet helemaal, maar een tweede exemplaar van het stuk gereedschap werkte wel. Ik mocht de pinnen houden, “fijn aandenken”. Ik heb er toch een innige band mee ontwikkeld de afgelopen weken.
Ik was blij toen de arts zei dat er nu een druk verband voor 24 uur omheen ging en dat er daarna gewoon een pleister op mag. Er hoeft niet meer schoongemaakt te worden. Dit was iets wat de afgelopen weken (wel) twee maal daags moest gebeuren wat niet echt een pretje was. Eén pin zorgde voor een behoorlijke spanning op de huid waardoor dit erg pijnlijk was.
De wondjes werden (ook) niet gehecht en zullen vanzelf dichtgroeien. Op deze manier kan eventuele vuiligheid ook nog door het lichaam naar buiten worden gewerkt.
Na het verbinden van de voet werd ik terug gebracht naar de verkoever om “bij te komen”. Daar werd mij trouwens weer gevraagd of ik veel sportte (!): mijn hartslag was als van een sporter; tussen de 40 en 60 bpm. Ik liet even zien dat ik deze nog lager kon krijgen, beneden de 40, waardoor direct de alarmbellen gingen rinkelen en er twee verpleegsters aan mijn bed stonden. Niets aan de hand. Blijkbaar was dit ook een effect van het uitwerken van de verdoving. Gedurende het uur dat ik er lag gebeurde het in ieder geval nog een aantal keer, zodat men er aan gewend konden raken. Ik ben maar wat gaan bewegen, zodra ik dat meer kon, om mijn hartslag omhoog te brengen.
Na uiteindelijk een dik uur op de verkoever gelegen te hebben, mocht ik terug naar de dagverpleging waar ik wat te eten en drinken kreeg. Op dat moment was het gevoel in mijn benen al weer zover terug dat ik ze al redelijk kon bewegen. Ik had deze keer namelijk een kort werkende (+/- twee uur) verdoving gekregen.
Rond half vier moest er gedemonstreerd worden dat ik weer gewoon naar de WC kon (anders dreigde men met een katheter) wat (uiteindelijk) ook lukte en om 17:00u werd ik opgehaald door Wendy en de kids.
‘s Avonds deed mijn voet nog wel wat pijn, een gevoel van beursheid, wat goed kan nu er weer druk op het bot/gewricht komt/staat en er pinnen uit de botten zijn gehaald (al moet ik zeggen dat mijn scheenbeen niet veel pijn doet). De komende tijd nog paracetamol en diclofenac slikken als pijnstilling.
Het advies van de arts is nu om de komende twee weken de enkel te bewegen maar niet te belasten. Over twee weken (14-10) heb ik weer een consult in het ziekenhuis en dan zal er weer een röntgenfoto gemaakt worden. Als deze nu was gemaakt was er niet zoveel te zien geweest. Daarna wordt er waarschijnlijk begonnen met fysiotherapie, maar dat zie ik t.z.t. wel.
Deze week is het de week van de leidster bij het kinderdagverblijf met als thema “Circus”. Het doel was om iets te knutselen voor de leidsters. Roos heeft samen met ons een circustent geschilderd. zie hier een kleine reportage:
Het eindresultaat:
Vandaag had ik weer een afspraak bij de arts in het ziekenhuis. Nadat er eerst weer twee foto’s van mijn enkel waren gemaakt, ben ik bij de arts geweest. Deze vertelde dat er geen veranderingen ten opzichte van vorige week op de foto’s te zien waren, wat een goed teken is. Ook wou hij (omdat er een “co” bij was) de wondjes van de pennen in mijn bot nog bekijken. Deze zagen er goed uit: geen korstjes en mooi los en schoon. De medicatie (Diclofenac en Oxycontin) kon ik gaan afbouwen. Ook zou er voor over drie weken een afspraak worden ingepland voor een dagopname om de fixateur weer te verwijderen. Hierna mag ik mijn enkel nog niet belasten en moet ik dus op krukken lopen. Ook moet er direct met fysiotherapie gestart worden om de enkel weer te mobiliseren. Al met al lijkt het er dus wel goed uit te zien, voor zover zij er nu iets van kunnen zeggen. Het bot heeft dan rust gehad, maar wat het gaat doen/hoe het herstelt dat weet niemand.
De komende drie weken dus nog wel rustig aan doen thuis; lees: veel op de bank zitten met voet omhoog en TV kijken/gamen.
